بسم الله الرحمن الرحیم

ضمن تبریک میلاد مولی الموحدین ، امیر المؤمنین ، امام علی علیه السلام  اشعاری بسیار زیبا و دلنشین از مرحوم شمس اصطهباناتی به مناسبت شب سیزدم رجب تقدیم میکنم، به امید اینکه مقبول حضرتش قرار گیرد

امشب که چهر آسمان دارد صفای دیگری

آورده با خود قرص مه الحق نکوتر منظری

تنها نه مه را آمده ، رخسار روح افزا تری

این تابناکی امشب است بر عارض هر اختری

باز است بر روی جهان از مبدا رحمت دری

ذوقی بود بر هر دلی شوری بود بر هر سری

                   اندر هوا آمیخته مشکین عبیری عنبری

                  خیزد سرور ازهر جهت ریزد نشاط ازهر طرف

 خیل مسرت زیر ران در عین چالاکی بود

تیغ طرب بر جان غم در حال سفاکی بود

امشب مکن باور که کس از روز خود شاکی بود

از حالت دیگر کسان احوال من حاکی بود

هر جا شوی هر جا روی حرف از طربناکی بود

کو گوش جانت را رهی در سیر افلاکی بود

                 دانی که عیش آنجا فزون ار عالم خاکی بود

                 کاندر نشاط استاده اند خیل ملائک صف به صف

 در تن نمیگنجد روان از عشرت و شادی دمی

گوئی نهانی دلبری معجز لبی عیسی دمی

از نو روانی میدمد در حالت هر آدمی

وز لعل دلکش مینهد بر زخم دلها مرحمی

یا غیر از این عالم خدا کردست خلقت عالمی

پر وسعتی پر نعمتی باغی بهشتی خرمی

               کانجا نیابی هیچگه افسرده ی رنج وغمی

             یا ناله ای یا حسرتی یا آه و آوخ یا اسف

 بر گرد مه ریزش کنان ابری تفرج خیز بین

عقدی ز مروارید تر بر گردنش آویز بین

یا گوی دست افشار را اندر کف پرویز بین

چون بارگاه خسروی خاکی عبیر آویز بین

بوی بهارستان او در باغ عنبربیز بین

رفتار شیرین سیر او چون سرعت شبدیز بین

               از مستی و وجد و خوشی جامش ز می لبریز بین

              هر باغ را یک قطره اش بخشیده مستی و شعف

 من خود ندانم کیستم ، هشیار یا دیوانه ام

در مسجدم یا صومعه ، در باغ یا در خانه ام

گشته است جنت مسکنم قصری بود کاشانه ام

خورشیدی از هر روزنی تابیده در ویرانه ام

من کز گدایی کمترم بر مسندی شاهانه ام

با دلبری همصحبتم کو شمع و من پروانه ام

                  با زلف و خالش میکشد نزدیک دام و دانه ام

                  هر دم برد از یک نگه، هوشم ز سر عقلم ز کف

 گاهی خیالات درون ، سیر جهانم می دهد

گه هاتفی بر جان ندا از آسمانم می دهد

گه پیر روشن طلعتی خود را نشانم می دهد

از صبح فردا قصه ها ، تعلیم جانم می دهد

گه طبع سحر آسای من سحر بیانم میدهد

شهری چو آب زندگی اندر لسانم میدهد

                 گه از ترنمهای خوش دل بر زبانم می دهد

                 شد عید مولود علی ، شیر خدا ، شاه نجف 

 فرد ا زمین غوغا شود تا آسمان هفتمین

زیرا که از اوج فلک فوج ملک آ ید زمین

در دست هر یک دسته گل منشور سبز اندر جبین

آن دسته گلها چیده اند از باغ رب العالمین

منشور سبز آورده اند زانجا برای مسلمین

بر هر ورق بنوشته است با خط روشن اینچنین

                       بشری که آمد در وجود مولی امیر المؤمنین

                       میر عرب ،فخر عجم ، معجز نمای لو کشف

چون صبح فردا آفتاب از کوه بطحا سر زدی

روح القدس بی اختیار الله اکبر سر زدی

اول حصار کعبه را پیراهن دیگر زدی

زانگه درون خانه را آئین زیباتر زدی

لوحی به شکل یا علی بر بام و بر هر در زدی

نقشی به شکل جای پا در دوش پیغمبر زدی

                        بر کافران چشمک زدی لبخند بر خیبر زدی

                        یعنی رسد آنکس کزاو نسل عدوگردد تلف

انشاء الله ادامه این  اشعار زیبا را فردا تقدیم میکنم